نظم و برنامه‌ریزی خیلی برایش مهم است؛ قدرت نه گفتن ندارد و فکر می‌کند همه باید از او راضی باشند. از حق‌الناس خیلی می‌ترسد. همین مسئله خیلی جاها مانع پیشرفت او شده است. خنده‌رو و پرانرژی است و به کارش خیلی اهمیت می‌دهد. در برابر رفتار بد دیگران صبور و باگذشت است. نمی خواهد دین کسی بر گردنش باشد.  در سال 1383 باوجود کمتر از 10 سال سابقه کار «کارمند نمونه جشنواره شهید رجایی» می‌شود و در سال 1390 به‌عنوان مدیر بیمارستان بهرامی انتخاب‌شد و «تنها مدیر بیمارستان زن در دانشگاه علوم پزشکی تهران» بوده است.
بزرگ‌ترین آرزویش این است که دانشگاه علوم پزشکی تهران رسالت درمانی، آموزشی و پژوهشی خود را به نحو احسن انجام دهد.

 در ابتدا خودتان را بیشتر برای خوانندگان ما (سایت) معرفی بفرمایید؟
من نیره السادات روح‌اللهی، متولد سال 1349، متأهل و دارای دو فرزند هستم. دکترای مدیریت خدمات بهداشتی درمانی دارم و در حال حاضر رئیس اداره آموزش دانشکده پیراپزشکی هستم.

از خانواده خود برای ما بفرمایید؟
خانواده من فرهنگی هستند. پدرم و مادرم دبیر بازنشسته آموزش‌وپرورش بودند، پدرم سال 96 به رحمت خدا رفتند و مادرم در قید حیات هستند. فرزند اول خانواده هستم و دو خواهر دارم که خواهر بزرگ‌ترم پزشک متخصص طب سنتی و خواهر کوچک‌ترم فوق‌لیسانس حقوق دارد و کارمند است. در سال 1370 ازدواج کردم همسرم مهندس عمران است دو پسردارم پسر بزرگم لیسانس مکانیک از دانشگاه صنعتی شریف دارد و اکنون دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق تجاری اقتصادی بین‌الملل دانشگاه تهران است و پسر کوچک‌ترم دانشجوی رشته مدیریت مالی دانشگاه تهران است.

از دوران کودکی و نوجوانی و تحصیلات خود بفرمایید؟
من در مدرسه بچه نسبتاً شیطونی بودم و ازنظر درسی هم شاگرد خوبی بودم البته برخلاف خواهرام هیچ‌وقت شاگرداول نبودم و از این نظر شرمنده مادرم هستم چون خیلی برای درس ما تلاش می‌کرد. پس از دیپلم در کنکور سراسری کاردانی اتاق عمل دانشگاه علوم پزشکی تهران قبول شدم و بلافاصله پس از کاردانی کارشناسی پرستاری، سال 80 از کارشناسی ارشد پرستاری فارغ‌التحصیل شدم. در سال 93 هم‌زمان دکتری پرستاری دانشگاه علوم پزشکی تهران و دکتری مدیریت خدمات بهداشتی درمانی دانشگاه آزاد تهران جنوب پذیرفته شدم که به دلایلی رشته مدیریت را خواندم و سال 97 فارغ‌التحصیل شدم. البته MPH هم دارم.

از ویژگی‌های شخصیتی خود برای ما صحبت کنید؟
مسلماً ویژگی‌های شخصیتی یک فرد از زبان خودش با نظر دیگران بسیار متفاوت است اما به نظر خودم نظم و برنامه‌ریزی خیلی برایم مهم است که این رفتار ممکن است نزدیکان و همکارانم را برنجاند، قدرت نه گفتن ندارم و فکر می‌کنم همه باید از من راضی باشند که این ویژگی خیلی خودم را اذیت می‌کند، از حق‌الناس خیلی می‌ترسم و همین مسئله خیلی جاها مانع پیشرفت من شده است؛ اما خنده‌رو و پرانرژی هستم و سعی می‌کنم غمم در دلم باشد و ظاهر بشاشی داشته باشم (البته بعد از فوت پدرم به علت وابستگی شدیدم به پدرم تا حدود زیادی این بشاشیت را ازدست‌داده‌ام)، به کارم خیلی اهمیت می‌دهم و همیشه سعی کردم کاری که به من واگذارشده به بهترین وجهی انجام دهم، همیشه در حال تحصیل و تلاش بوده‌ام و هرگز متوقف نشده‌ام، ارباب‌رجوع خیلی برایم اهمیت دارند و سعی کرده‌ام در برابر رفتار بد دیگران صبور و باگذشت باشم البته دانشجویان می‌گویند گاهی خیلی عصبانی می شم و جرات نمی‌کنند دوروبر من بیایند.

از مهم‌ترین فعالیت‌های اجرایی که بر عهده داشتید، برای ما بفرمایید؟
از سال 1397 تاکنون رئیس اداره آموزش دانشکده پیراپزشکی و همچنین از سال 96 هم تابه‌حال ارزیاب ارشد اعتباربخشی بیمارستان‌ها هستم. در بیمارستان بهرامی هم سوپروایزر بالینی، سوپروایزر آموزش سلامت (آموزش بیمار)، سوپروایزر آموزشی، سوپروایزر کنترل عفونت، مسئول حاکمیت بالینی، مدیر پرستاری و حدود دو سال هم مدیر این بیمارستان بودم.
مدتی هم نماینده معاونت درمان و دارو و عضو کمیته علمی و اجرایی آموزش مداوم پرستاری در مرکز مطالعات و توسعه آموزش، دبیر اجرایی برنامه‌های آموزش ضمن خدمت پرستاری مرکز مطالعات و توسعه آموزش دانشگاه و عضو کمیته استانداردسازی خدمات پرستاری دانشگاه علوم پزشکی تهران را به عهده داشتم. 

در خصوص کسب افتخارات و جوایز خود بفرمایید؟
افتخارت خاصی نداشتم و یک کارمند کاملاً معمولی بودم، تنها مواردی رو که می‌توانم اشاره‌کنم؛ کارشناس نمونه جشنواره استانی شهید رجائی و پرستار نمونه بیمارستان بهرامی در سال 83 بودم که خدا را بابت این موضوع شاکرم. همچنین از وزیر بهداشت دکتر مرضیه وحید دستجردی در سال 1390 تقدیرنامه تکریم ارباب‌رجوع را دریافت کردم. البته تقدیرنامه زیاد دارم که خیلی در این مقاله نمی‌گنجد.

چه دستاوردهایی تاکنون نصیب شما شده است؟
به نظر خودم به‌جز یک زندگی آرام و بدون دغدغه دستاورد خاصی نداشتم. فقط امیدوارم خداوند از من راضی باشد و دین کسی بر گردنم نباشد و دانشجویان و فرزندانم باقیات‌صالحاتم باشند.

از چه زمانی وارد دانشگاه علوم پزشکی تهران شده‌اید؟
از سال 69 به‌عنوان دانشجوی کاردانی اتاق عمل وارد دانشگاه علوم پزشکی تهران شدم و در سال 74 در آزمون استخدامی پذیرفته‌شده و به‌عنوان پرستار وارد بیمارستان کودکان بهرامی شدم.

برای دانشجویان نسل جوان و بانوانی که در عرصه جامعه حضور دارند، چه پیامی دارید؟
از همه دانشجویان و جوانان عزیزم خواهش می‌کنم برای ساختن آینده و جامعه خود تلاش کنند و منتظر یک منجی نباشند و بدانند که؛ خداوند فرموده است «لا یغیروا ما به قوم حتی یغیرو ما به انفسهم» خداوند سرنوشت هیچ قومی را تغییر نمی‌دهد مگر اینکه خودشان تغییر کنند.
اما اگر قابل باشم پیامی که برای بانوان عزیز دارم این است که به ارزش و شأن خودشان در جامعه اهمیت بدهند و قدر جایگاه خود را به‌عنوان یک زن بدانند.

از توفیقات خود برای ما بفرمایید؟
من باسابقه خیلی کم (کمتر از 6 سال) سوپروایزر بیمارستان شدم در آن زمان به ما می‌گفتن جینیور و تقریباً هیچ‌کس باسابقه من سوپروایزر نشده بود.

متوجه شدیم به‌عنوان کارمند نمونه جشنواره شهید رجایی معرفی‌شده‌اید در این خصوص بفرمایید؟ 
در سال 83 باوجوداینکه کمتر از 10 سال سابقه کار داشتم کارمند نمونه جشنواره شهید رجایی شدم و تنها سالی بود که یک نفر پرستار نمونه شده بود. 

شما اولین مدیر زن دانشگاه هستید در این خصوص برای ما بفرمایید چه حسی داشتید؟
در سال 90 به‌عنوان مدیر بیمارستان بهرامی انتخاب شدم و تنها مدیر بیمارستان زن در دانشگاه علوم پزشکی تهران بودم البته در آن زمان دانشگاه علوم پزشکی ایران با تهران ادغام‌شده بود و یک مدیر خانم دیگر هم داشتیم که از دانشگاه علوم پزشکی ایران بود.

به نظر شما دلیل انتخاب شما به‌عنوان یک زن موفق در دانشگاه چیست؟
صد در صد لطف دوستان و شاید به‌عنوان تنها مدیر بیمارستان خانم در دانشگاه علوم پزشکی تهران.

به نظر شما یک عضو هیات علمی چه وظیفه‌ای دارد؟
من ازنظر پست سازمانی هیات علمی نیستم هرچند شرح وظایف هیات علمی رادارم و عمده کار من آموزشی است. وظیفه من به‌عنوان معلم تربیت صحیح است به عبارتی همه معلمان عزیز مربی نسل آینده هستند و اگر نقاط قوت و یا ضعفی در جامعه وجود دارد به نظر من حاصل کار اساتید و معلمان است. به نظر من معلمین و اساتید معمار جوامع هستند.

خانم دکتر، نقش زنان در اجتماع را چطور ارزیابی می‌کنید؟
در سال‌های اخیر زنان ازنظر اجتماعی در همه جوامع ازجمله کشور عزیز ما خیلی پیشرفت کرده‌اند و امیدوارم این روند ادامه داشته باشد؛ اما باید بدانند که آن‌ها انسان‌ساز و جامعه‌ساز هستند. حیات و بقای جامعه بیش از این‌که بر عهده مردان باشد بر عهده زنان است؛ زیرا مردان وزنان را مادران تربیت می‌کنند و به اجتماع تحویل می‌دهند. سلامت جسمانی، روانی، اجتماعی و معنوی و اخلاقی زنان است که باعث سلامت همه‌جانبه و نشاط و بالندگی اجتماع می‌شود و باید مراقب باشند که نقش اصلی‌شان به‌عنوان زن قربانی رشد و پیشرفت نشود.

چه پیامی برای بانوانی که در عرصه اجتماع حضور دارند، دارید؟
تلاش، برنامه‌ریزی درست و اولویت‌بندی صحیح کمک می‌کند که زنان حضور بهتر و مؤثرتری در عرصه اجتماعی داشته باشند. به جایگاه ارزشمند زن و مادر واقف باشند و به آن اهمیت دهند. بدانند که با ایفای نقش‌های مختلف خود به‌عنوان دختر، خواهر، همسر و مادر اگر که درست انجام دهند، می‌توانند حال اجتماع را خوب کنند. نباید حضور در عرصه اجتماع باعث شود که زنان نقش‌های اساسی خود یعنی همسر و مادر بودن را فراموش کنند یا به تأخیر بیندازند.

علت موفقیت خود را در چه چیزی می‌دانید؟
اگر موفقیتی بوده است اول لطف الهی و دوم دعای ارباب‌رجوع‌ها در تمامی سطوحی که مشغول به فعالیت بودم و بعدازآن داشتن والدینی فوق‌العاده، بخصوص دعای پدرم چون خیلی به ما دعا می‌کرد. تلاش‌ها و زحمت‌های مادرم و با توجه به اینکه من زود ازدواج کردم همراهی همسر و فرزندانم در تمامی مراحل کاری و تحصیلی چراکه تقریباً همیشه مشغول درس خواندن بودم.(دانشجو بودم یا پشت‌کنکوری)

آرزوی شما برای دانشگاه علوم پزشکی تهران چیست؟
بزرگ‌ترین آرزوی من این است که دانشگاه علوم پزشکی تهران رسالت درمانی، آموزشی و پژوهشی خود را به نحو احسن انجام دهد.

از دستاوردهای دوران مدیریت خود برای ما بفرمایید؟
با توضیح این نکته که اگر توفیقی بوده حاصل کار گروهی و همکاری همکارانم بوده است به چند نکته اشاره می‌کنم؛ من بیمارستان را با تراز منفی تحویل گرفته و با تراز مثبت در اوج تحریم‌ها تحویل مدیر بعدی دادم و با توجه به هزینه بالای حامل‌های انرژی در زمان مدیریت من با راه انداری و استفاده از سیستم اکونومایزر در بیمارستان و استفاده از حرارت پرت موتر خانه جهت گرم کردن آب بیمارستان صرفه‌جویی زیادی در مصرف گاز شد و هزینه گاز به یک‌چهارم رسید. ارسال سندهای مالی به‌روز شد و در آن زمان ما ازنظر پرداخت کارانه به کارکنان از همه بیمارستان‌ها جلوتر بودیم. کلیه دیون کارکنان از سال‌های قبل پرداخت شد.
با خیرین سلامت ارتباط داشته و در بسیاری از موارد از آن‌ها کمک گرفته‌ام و بسیاری از نوسازی‌های بیمارستان در آن زمان توسط آن‌ها انجام شد و در پرداخت صورت‌حساب بیماران بی‌بضاعت خیلی به ما کمک کردند. اکثر مدیران به کارهای توسعه‌ای و درآمدزا خیلی اهمیت می‌دهند اما من ترجیح دادم وضعیت موجود را بهبود بخشیده و تا حدودی به نیازهای روحی و زیبایی‌شناسی کارکنان هم توجه کنم که در این راستا به زیباسازی سلف‌سرویس کارکنان و اساتید پرداخته کلیه فضاها و تجهیزات تغییر کرد و فکر می‌کنم به‌عنوان اولین بیمارستان و قبل از الزام اعتباربخشی کلیه ظروف غذاخوری کارکنان از یک‌بارمصرف به آرکوپال تغییر کرد و فضای غذاخوری هم به فضایی دل‌نشین و زیبا در شان کارکنان بیمارستان تبدیل شد. البته کلیه هزینه‌های لازم از طریق خیرین پرداخت شد و کوچک‌ترین بار مالی را بر سیستم تحمیل نکرد.

چه فردی در زندگی و کار شما تأثیرگذار بوده است؟
در گام نخست بی‌تردید الگوهای تأثیرگذار زندگی من پدر و مادرم هستند. پدرم در جایگاه یک فرشته مهربان و معلم با کوله باری از معنویت و عاطفه و مادرم به‌عنوان اسطوره‌ای از تلاش و گذشت در هرلحظه و هر جا و به هر وسیله ممکن نقش مهمی را در زندگی‌ام ایفا کردند و در گام بعدی همسرم همیشه همراه من بوده و به من کمک کرده است و البته تک‌تک اساتید و مدیرانم این مهم را به من هدیه کرده‌اند. البته ناگفته نماند که فرزندانم هم بسیار فهمیده و همراه بودند و من همیشه قدردان و شکرگزار همه این عزیزان هستم.

اگر خاطره‌ای از دوران مسئولیت‌های مختلف خوددارید؛ بفرمایید؟
من خاطرات بسیار زیادی در طول سابق کاری‌ام دارم که اگر اهل‌قلم بودم حتماً چند کتاب می‌شد اما دو خاطره که هرگز فراموش نمی‌کنم را خدمتتان عرض می‌کنم؛ زمانی که مدیر بیمارستان شدم شرایط مالی بسیار بد بود و من به‌شدت تمایل داشتم که تخت‌های بیمارستان را به علت فرسوده بودن عوض کنم تا از سقوط از تخت بیماران جلوگیری کنم اما ازنظر مالی برای بیمارستان مقدور نبود به مادرم گفتم به امام جماعت مسجد محلمان که شخص بانفوذی بود بگوید تا به ما خیر معرفی کند اما ایشان فرموده بودند این روزها خیر پیدا نمی‌شود. دقیقاً فردای آن روز که در دفتر کارم بودم شخصی خودش مراجعه کرد و گفت ما می‌خواهیم یک دستگاه دیالیز به بیمارستان اهدا کنیم من به ایشان گفتم ما به دستگاه دیالیز احتیاج نداریم و اگر فقط نیتتان دستگاه دیالیز است من شمارا به‌جای دیگری معرفی می‌کنم اما اگر می‌خواهید کار خیر انجام دهید ما به‌شدت به خیر نیاز داریم ایشان محبت کردند و کلیه تخت‌های بیمارستان توسط آن خیر بزرگوار به اسم خانم کیهانی تعویض شد و برای اتاق بیماران تعدادی تلویزیون هم خریداری کردند.
خاطره بعدی من که هرگز فراموش نمی‌کنم و مهم‌ترین علت استعفای من از مدیریت بیمارستان بود؛ یک شیرخوار بیمار داشتیم از روستاهای گیلان که پدرش کارگر بود و جراحی پاراتیروئید روی ایشان انجام‌شده بود و هزینه بیمارستان زیاد شده بود کلیه هزینه‌ها به ایشان تخفیف داده‌شده اما هزینه داروخانه با توجه به خصوصی بودن داروخانه را باید پرداخت می‌کردند پدر ایشان به من مراجعه کرد و گفت خانم به دست‌بریده ابوالفضل من به نون شبم محتاجم و پول‌ندارم که بدهم چهره این پدر و درجه استیصالش هرگز از خاطره من محو نمی‌شود البته هزینه داروخانه توسط یکی از خیرین پرداخت شد اما من به اوج ناتوانی خودم در حل مشکلات مردم پی بردم و از حق‌الناسی که در این پوزیشن به گردن من است ترسیدم.

با توجه به مسئولیت متعدد شغلی آیا مسئولیت‌ها در زندگی شخصی شما تأثیری منفی داشته است؟ چطور آن را مدیریت کرده‌اید؟
من از ابتدای ازدواجم دانشجو بودم سپس کار می‌کردم، دانشجو بودم و بچه داشتم و کار می‌کردم. شرایط سختی بود در دورانی که دانشجوی ارشد بودم یک پسر 4 ساله و یک بچه نوزاد داشتم و بسیار سرم شلوغ بود و بیمارستان هم به علت کمبود نیرو اصلاً با مرخصی من موافقت نمی‌کرد من تمام شیفت‌های بیمارستان را به‌صورت 18 ساعته (عصر و شب) می‌رفتم و برای اینکه به فرزندانم اجحاف نکنم شب‌ها درس می‌خواندم و هنگامی‌که پایان‌نامه می‌نوشتم بسیاری از شب‌ها تا صبح بیدار بودم. تمام این شرایط را به لطف خدا با برنامه‌ریزی و البته با همکاری، همراهی و گذشت همسرم مدیریت کردم.

سخن پایانی؟
با تمام وجودم ایمان‌دارم که هر چه بکاریم درو می‌کنیم و همه انسان‌ها نتیجه اعمالشان را در این دنیا می‌بینند امیدوارم همه مردم ایران و بخصوص خانواده دانشگاه علوم پزشکی تهران عاقبت‌به‌خیر شوند.

با تشکر از اینکه این فرصت را در اختیار ما قراردادید.

خبرنگار: الهام علی
عکس: الهام حق‌شناس